Ruth İNGRAM(bitterwinter.org- Roma/İtalya
Dünya başka gelişmeler üzerinden daha fazla manşet kapmaya devam ederken, Çin yönetiminin Uygur bölgesindeki toplu gözaltılar, Çin tipi toplama kampları,Kamplara hapsedilen Uygur kadınlarının zorla kısırlaştırmalar, tutuklulara her türlü insanlık dışı muameleler ve zulüm ve işkenceler, Uygurları zorla Köle/İşçi olarak çalıştırma ve bölgede yaşayan Müslüman Türklerin dini ibadetleri ile kendine özgü binlerce yıllık kültürel değerlerini yok etmeler ve Uygurlar ve diğer Türklere yönelik gizli katliamlar hız kesmeden devam ediyor.
Yirmi yedi yıl önce bu hafta, 5 Şubat 1997’de polis, Çin’in kuzeybatısındaki Uygur bölgesinde , Kazakistan sınırına yakın bir şehir olan Gulca’da bir Ramazan günü dini ibadetlerinin yasaklanaması ve ibadet eden kadın ve çocukların tutuklanması üzerine barışçıl protestoculara ateş açtı . Çoğunluğu Uygur gençlerinden oluşan en az 100 genç Çin polisi tarafından katledildi. Günler süren karışıklıklar ve Çin’in barışçıl gösterileri bastırma operasyonları sonucu 200 kişinin ölüm cezasına çarptırıldı ve 4.000 kişinin tutuklandığı açıklandı. Gulca katliamı,Çin’in etnik Çinli olmayan Türkler başta diğer halklara karşı kültürel yıkım ve soykırımı ile yavaş yavaş başlattığı ve günümüzde etnik bir soykırıma dönüşün bu operasyonlarının bir başlangıcı ve sonsuza kadar hatırlanacak bir olay olarak hatırlanacak: Uygur halkına kendi anavatanlarında yoğunlaştırılmış ve giderek artan bir saldırıyı harekete geçirdi ve bugün birçok hükümetin ve yasa koyucunun soykırım olarak adlandırdığı olayla sonuçlandı.
Düşen bombalar, moloz yığınları ya da yanmış binaların arasında güvenlik için toplaşan insanlar yok, ancak 1997’de Uygur ulusuna yönelik saldırının etkileri azalmadan devam ediyor ve binlerce kişi yargısız olarak uzun hapis cezalarına çarptırılıyor. 2016’da, açıklanmayan pek çok çocuk, ebeveynlerinden ve kültürlerinden koparılan yarım milyon çocuk devlet tarafından çoğunlukla yetimhanelerde eğitildi ve ÇKP, sözde azınlık insan gruplarını ana akım Han kalıbına asimile etmeye kararlıydı.
Uygur protestocular, 1997’de ölenleri ve ortadan kaybolanları veya ardı ardına gelen hükümetlerin on yıllardır süren baskılarına karşı seslerini yükseltmeye cesaret ettikleri için hâlâ gözaltında tutulanları anmak için bu yıl dünyanın dört bir yanındaki Çin büyükelçilikleri önünde toplandı.
Dünya Uygur Kongresi (WUC) Başkanı Dolkun İsa, yıldönümünde yaptığı açıklamada , “Son 27 yılda Çin hükümetinin Uygur haklarına yönelik saldırısı yoğunlaştı ve soykırıma dönüştü. Xi Jinping’in liderliğinde keyfi tutuklamalar, kültürel mirasın bastırılması ve hem Doğu Türkistan’da ( Sincan için tercih edilen Uygur sürgünü terimi) hem de yurt dışında Uygurlara yönelik artan baskılar yaygınlaştı.”
WUC, uluslararası topluma Ghulja’dan alınan dersler üzerinde düşünmeye ve kararlı adımlar atmaya çağrıda bulundu. Isa, “Ghulja Katliamı’nı hatırladığımız ve milyonlarca Uygur’un acılarını kabul ettiğimiz için , WUC, vahşet suçlarına karşı kolektif eylemin önemini vurguluyor” dedi. Çin hükümetinin devam eden zulümlerine cezasız bir şekilde karşı koymak için adalet ve hesap verebilirlik çabalarına acil destek gerekiyor.”
Londra’daki Çin Büyükelçiliği önünde çok azalan Uygurlar ve destekçileri kalabalığına hitap eden, kendisi de Ghulja yerlisi olan ve katliamdan kısa süre sonra Sincan’dan kaçan WUC’nin Birleşik Krallık Direktörü Rahima Mahmut, ÇKP’nin halkına yönelik baskısının o günden bu yana yumuşamadığını bildirdi. Chen Quanguo’nun 2016 yılında Sincan’ın yeni valisi olarak atanmasının ardından kitlesel toplamalar .
Mahmut’a göre Birleşik Krallık’taki Uygurların önemli bir kısmı düzenli olarak anavatanlarındaki suiistimalleri protesto etmek için ortaya çıkarken, ÇKP’nin gurbetçileri takip etmesi belirgin azalmayı açıklıyor. “Halkımıza yönelik ulusötesi baskılar artırıldı ve sürgüne gönderilen Uygurlar Çin polisi tarafından düzenli olarak taciz ediliyor” dedi. “Göz korkutuluyor, tehdit ediliyor ve herhangi bir gösteriye katılmaları veya aile bireylerinin başına gelenleri anlatmaları halinde ebeveynlerinin, kardeşlerinin veya çocuklarının götürüleceği söyleniyor.” Kendi ailesiyle bağlantısını kaybetmiş ve aile üyelerinin gözaltına alındığını ve kız kardeşlerinden birinin ne yazık ki öldüğünü ancak yabancı söylentileri sayesinde öğrenmiş. 2016’dan sonra bir erkek kardeş ona kendileriyle bir daha iletişime geçmemesini söyledi. Kendi kaderini olduğu gibi, kaderini de “Tanrı’nın ellerine” bırakmasını tavsiye etti.
Müttefiklerin ve dostların dayanışma içinde olmasının önemini yineledi. “Bu bize umut ve devam etme isteği veriyor. Bu bize bir gün özgür olacağımıza dair umut veriyor” dedi.
Uygur İnsan Hakları projesi İcra Direktörü Ömer Kanat, Ghulja Katliamını “Çin hükümetinin Uygurları insanlıktan çıkardığının açık ve erken bir göstergesi “ olarak tanımladı . Birleşik Krallık Parlamentosu’nun 2022’deki ve Bağımsız Uygur Mahkemesi’nin 2021’deki bulgularını aktararak, bunun “soykırımla sonuçlanan aşamalı bir süreç” olduğunu söyledi .
O zamandan bu yana dünyanın sessizliğini ve BM İnsan Hakları Yüksek Komiseri Michelle Bachelet’in Ağustos 2022’de insanlığa karşı suç işlendiği iddiasıyla aldığı BM kararına rağmen , anavatanında devam eden insan hakları ihlallerini ele alma konusundaki irade ve güç eksikliğini sorguladı . Uygur bölgesi.
Dünyanın, Uygurlara yönelik insan hakları ihlallerine ilişkin uyarı göstergelerini sürekli olarak göz ardı ettiğini söyledi. “Bu konu hepimizi ilgilendiriyor. Başarısızlığımız dünyayı soykırımcılar için daha güvenli hale getirdi. Uygurların başına gelenler ders olmalı ki çok geç olmadan soykırımların önüne geçebilelim.”
Halkının acılarına karışan Çinli yetkililere karşı daha fazla yaptırım uygulanması, “siyasi tepkilerin suçların büyüklüğüne yeterince odaklanmasına” yönelik mevzuat ve “taciz edilen ve zorla öldürülen” sürgündeki Uygurlara ulaşan uzun süreli baskı koluna değinme yetkisi verilmesi çağrısında bulundu. Devam eden vahşet konusunda sessizlik.”
Zorunlu çalıştırma ithalatını yasaklayan sıkı AB mevzuatının uygulamaya konulması gerektiğini söyleyen kendisi, şunları söyledi: “Çin hükümetinin politikalarının kurbanlarının sayısı hala bilinmeyenleri kurtarmak için çok geç olsa da, hayatta kalanlar için harekete geçmek için çok geç değil.”
