Dr. Türkel yazısında   Sürgünde yaşayan  Uygurların  büyük çoğunluğu  da  kendisinin yaşadığı  bu sorunları ve bu tür  psikolojik dramı yaşadığını belirterek yazısını şöyle sürdürüyor : ” Annemin yanıma gelebilmesi için ABD.yönetimin bazı üst yetkilileri diplomatik  yollardan girişimlerde bulundular.Ancak,bu diplomatik girişimlerin hiç biri olumlu olarak sonuçlanmadı. Sonuç ” Ya bizim gidemediğimiz ve Annemin gelemediği” böylesi  zor ve sıkıntılı  dramatik bu durumla sonuçlandı.

ABD Vatandaşı ve aynı zamanda üst düzey bir devlet görevlisi olarak   benim karşılaştığım bu durum  bu ise sürgünde yaşayan diğer Uygurların halini varın sizler  düşününüz. bir vatandaşı   peşinde olduğu “diplomatik müdahale” gibi soruna yönelik sözlü çözümün Çin’e akmayacağına inanıyor. Çin hükümeti bu konudaki eylemlerinden dolayı gerektiği gibi cezalandırılmazsa bildiklerini yapmaya devam edecekler.  ABD hükümeti,  sürekli ve israrlı bir şekilde Çin ile diploması yolu ile   insan hakları ihlallerini ve diğer sorunları  halletmek gibi bir  politika izlemektedir. Diploması ve diğer benzeri söylemler Çin için  geçerli değildir ve  Çin yönetimi  ” Bu tür rica  ve minnetleri” asla kabul etmeyecektir. ABD.yönetimi bütün  bu zorluklar ve baskılar  göz önüne alınarak  Çin zulmünden kaçan Uygurların yeniden  daha güvenli ve Çin’in sınır aşan baskı ve tehditlerinden uzak ve korunaklı ülkelere  yerleştirilmesine öncelik  etmeli   ve Uygurların  yaşama haklarına yönelik  saldırılar için  güvenliklerini garanti altına alınması konuların  düşünmeli ve gündeme getirmelidir. Ayrıca bu tür manevi trajedilerden muztarip Uygurlar  için  doğrudan harekete geçmeli ve bu konuda daha olumlu  ve aktif önlemler  ve eylemler oluşturmalıdır.  Bu konuda Çin hükümetine güçlü  ve fiili bir uyarı gönderilmesi  en önemli  çare ve önlemlerden biri olabileceğini düşünüyorum.