Uygurlar, genellikle  kendilerine özgün ve  eşleşen şapkalar veya ceketler giyerek tren ve uçakla  merkezi Çin’in endüstri bölgelerindeki  Fabrika kasabalarına gelirler. Hükümet tarafından  belirlenen  yerlerde  çalışmaya gönderilirler. Yaptıkları işler  genellikle  lastik terlik kalıplamak, otomobil üretiminde elektrik  kablolarını birleştirmek veya tavuk üretim tesislerinde karkas etleri işlemek şeklinde  olur.

New York Times, Araştırmacı Gazetecilik Bürosu ile  Alman Der Spiegel dergisi   Uygurların zorla çalıştırılması ile ile ilgili ortak araştırmalar yaptılar. Bu  araştırmalarda Uygurların ana vatanları Uygur bölgesinden  ÇKP Yönetiminin daha önce belgelenenlerden   çok daha  geniş ve kapsamlı bir işçi transferi ve zorla çalıştırma  programı ile merkezi Çin’e çalıştırılmak üzere transfer edildiklerini ortaya koydu.  Merkezi Çin genelindeki fabrikalarda işçilerin artık pek çok tanınmış marka için çeşitli ürünler ürettiğini ve bu durumun tedarik zincirlerinden zorla çalıştırıldıkları tespit edildi. Uygurların Köle/İşçi olarak zorla çalıştırma uygulamasını  ortadan kaldırmaya çalışan uluslararası düzenleyici kurumlar ile Uluslararası insan hakları  kuruluşları  için bir zorluk oluşturduğu kanıtlanmıştır.

 Ortak araştırmalar  ile LandScan Programı, Oak Ridge Ulusal Laboratuvarı (ORNL); ESRİ’nin  Uydu Görüntüleri; OpenStreetMap (OSM); Landsat, Pablo Robles’in grafiği Ve diğer yollarla elde edilen bilgilerin sonucunda Merkezi Çin’e  zorla transfer edilen Uygur işçilerin  Çin’deki  en az beş büyük sanayi kuruluşlarına ait  70’ten fazla fabrikada   zorla çalıştırıldıklarına dair kanıt ve belgelere rastlandı.  Yukarıdaki haritaya göre Uygur Köle işçiler genellikle Güney  Moğolistan başta Çin’in Liaoning,Tienjin, Sandong, Jiangsu,Anhoy,Hubei,Çungçing, Çongçing, Hunan,  ve Guangdong gibi kentlerdeki  devasa üretim tesisleri ile Fabriikalarda çalıştırıldıkları belgelendi.

 Çin Yönetiminin Esas Amcı Uygur Kimliğini Yeniden Şekillendirmek ve   Onları Daha Sıkı Kontrol Altında Tutmak 

Çin’in Nankai Üniversitesi’ndeki bilim insanları tarafından 2018 yılında hazırlanan  bir raporda, Sincan’daki Uygurların nüfus yoğunluğunu azaltmak ve etnik Han  grubu  ile “birleştirmek ve asimile etmek” amacıyla Uygurların merkezi Çin’e zorunlu göçü ve işçi  transfer programının daha da  genişletilmesi önerilmiştir. Ayrıca  Nankai Üniversitesinin diğer bir  araştırması,  merkezi Çin  eyaletlerindeki yerel polisler nezaretinde  nakledilen Uygurların trenlerden inmelerinin engellendiğine dair  birçok örnek olduğunu  belirtiyor. söyledi.

İnsan hakları ve Hukuka bağlı bazı Yazarlar ve Aktivistler,  Çin’in Uygurlara yönelik bu insanlık dışı uygulamalarının  “utanç verici- kabul edilmesi imkansız”  bir çok dramatik olaylara  yol açtığını, işçilerin tren istasyonundan ayrılmak için onay aldıkları ancak fabrika kapılarından içeri girmelerinin engellendiğini, Fabrikaya girmelerine izin verildiğinde de  bazen  etnik Han Çinlisi İşçilerce  etnik ayırımcılıkla onların çalışmaları engellendiğini ve bazılarının  evlerine geri  gönderildıklarını belirtiyorlar. iyorlardı.

Çin’in Uygurları merkezi Çin’e zorunlu göç ettirmesi ve zorla Çalıştırması uygulamaları konusundaki çalışmaları ile tanınan  ABD.merkezli Çin Çalışmaları Merkezi  direktörü ve Washington’daki kar amacı gütmeyen anti-komünist  Kuruluş olan  Komünizm Mağdurları Anıt Vakfı kıdemli  Araştırmacısı Dr.Adrian Zenz tarafından elde edilen sızdırılmış  Çin kamu güvenliği idaresine bağlı gizli Arşivlere  “Sincang Polisi Gizli Belgeleri”‘ne  göre  zorla göç ve  işgücü olarak Çin’e  transferi  gibi  hükümet programına  direnen  ve merkezi Çin’e gitmeyi reddeden  tüm Uygurların tutuklanarak cezalandırıldıkları açıklıyor.

Yurt dışındaki Uygur aktivistler, bazı Uygurların,  Doğu Türkistan’in  bazı bölgelerindeki hayatın  “Adeta açık hava hapishanesi gibi hissedilmesine yol açan sürekli gözetim ve güvenlik kontrol noktalarından bıktıkları için merkezi Çin’e göç etmeye razı olduklarını  söylüyor.

Uzmanlar,  Uygurların işe alım sürecinin de zorlayıcı olduğunu, hükümete bağlı  çalışma ekiplerinin  Uygur köylerinde kapı kapı dolaşıp çiftçileri, evlerini terk etmeye ve Çin’e işçi olarak göç etmeye  zorladıklarını belirtiyor.

Kanada’daki Simon Fraser Üniversitesi’nde Uygur kültürü üzerine çalışan profesör ve antropolog Darren Byler, Çin yönetiminin Çin’e zorla transfer ettiği  işçi sayısı için koyduğu hedeflere ulaşmak amacıyla  bu işle görevli Çinli yetkililerine mümkün olduğunca çok sayıda Uygur’u işe almaları için  çeşitli idari ve  parasal teşvikler sunulduğunu söylüyor.

Uygurlar da programa katılıyor çünkü başka pek fazla fırsat yok. Hükümetin kalkınma için araziye ve büyük devlet çiftliklerine el koymasıyla birçok kırsal Uygur işini kaybetti. Ve Uygurlar uzun zamandır Çinli işverenler tarafından ayrımcılığa maruz kalıyorlar, bu işverenler genellikle etnik Han çoğunluğundan işçileri işe almayı tercih ediyor.

Kaynak : https://www.nytimes.com/2025/05/29/world/asia/china-uyghur-labor.html?fbclid=