Abdurehim Ötkür Şiiri; İz

                                       Abdurehim  Ötkür (1923 – 1995)

Genç idik, uzun sefere atlanıp çıkkanda biz,
Şimdi ata binecek boy aldı  torunlarımız.

Az idik zorlu sefere  zorlanıp çıkanda biz,
Dağda,çölde iz bıraktık,Şimdi  kervan- kitleyiz .

Kaldı iz çölde,bayırda,gahi kalyon,zirvede,

Nice Aslan-u,yiğitler kaldı çölde kabirsiz.

Kabirsiz sayma şehidi, göçebe kum dalgada

gül- çiçekle Örtünür bir gün baharda kabrimiz.

Kaldı miras iz ve menzil,kaldı gaye-ilkemiz,

Gök çöker,kumlar göçer,asla gömülmez izimiz.

Yol çetin,atlar zayıf,kervan kararlı yürümeye,

Bulacak bu izni bir gün  evla-du,ehli  neslimiz.

Vefatının 20.yıllığı Hatırasına

Uygur Türkçesinden  Anadolu Türkçesine çeviren: Mehmet Emin Hazret

İz Şiirin Uygurcası 

Yash iduq müshkül seperge atlinip chiqqanda biz,
Emdi atqa min’güdek bop qaldi ene newrimiz.
Az iduq müshkül seperge atlinip mangghanda biz,
Emdi chong karwan atalduq qaldurup chöllerde iz.
Qaldi iz chöller ara gahi dawanlarda yene,
Qaldi ni-ni arslanlar deshti-chölde qebrisiz.
Qebrisiz qaldi dimeng yulghun qizarghan dalida,
Gül chéchekke pürkinur tangla-baharda qebrimiz.
Qaldi iz chöller ara gahi dawanlarda yene,
Chiqsa boran köchse qumlar hem kömülmes izimiz.
Qaytmas karwan yolidin gerche atlar bek uruq,
Tapqusi bu izni bir kün, newrimiz-ya ewrimiz.

Bestelenen İz şiiri her gün milyonlarca Uygur büyük bir özgürlük özlemi içinde şarkı olarak söylemektedir;