01 Temmuz 2014

UYGURLARA “AÇIK MEKTUP”LA HAKARET EDEN SÖZDE “ŞAİR,YAZAR VE AYDIN”KİSVELİ ÇİN SARAYININ LANETLENMİŞ DALKAVUK HOKKABAZ VE ŞARLATANLARI UYGUR TÜRKLERİ EDEBİYATININ YÜZ KARASIDIRLAR !

Ahmed Muhammed
25 Haziran’da 200’dan fazla sözde “Şair, Yazar ve Aydın”’ın Uygurlara hitaben yazdığı “Açık Mektup” haberini Yeni Çin(Xinhua) Ajansı’ndan okudum. “Açık Mektup”’un içeriğini de ayrıntılı olarak gözden geçirdim. Uygurca nüshasını bütün internet sitelerinden aramama rağmen bulamadım. Ancak, Çin’ce nüshası Xinhua(Yeni Çin Ajansı),Rinmin(Halkın Günlüğü) China News, Daily News( Çin’de yayınlanan İngilizce gazeteler) Tayvan,Dagungşang ve Finghuang Vb gibi komünist Çin yönetiminin güdümündeki bir çok haber portallarında,Çin’in bütün eyalet medyasın’da yer aldığını gördüm. Çin Komünist Partisi bu güne kadar “Uygur’ların Sesi”’ne bu kadar çok önem vermemişlerdi .
Bu sözde “Açık Mektup”ta Uygur kültür ve medeniyeti ve Vatanın(Çin’in) birliği ve bütünlüğünü korumak için bütün Uygurları “ Uygur Terörist”lere karşı savaşa çağırılıyordu. Uygur Halkının özgürlüğü, insanı onuru ve şerefi için aziz canlarını feda eden şehitler “Bir Avuç Kurt ve Böcek”’e benzetilerek aşağılanmakta. Bu Fedai ve Şehitlere “Uygur Medeniyetini Tahrip ve Viraneye Çeviren”ler yaftası yapıştırılmış ve Mücahitlere ise,”Nadan(akılsız) ve Ahmak” denilerek adice hakaretler edilmekte.
Kendilerini “Ünlü şair ve Yazarlar” olarak tarif eden bu mahluklar Abdulkadır Damollam, Abdulhalik Uygur,Lütfullah Muttalıp, ve Nimşehit Armiye(Yarışehit Asker) Damollam’ları Cunghua(Büyük Çin Anavatanı’nın) “Koruyucu Kahramanları’nın birer örneği” olarak göstermişler.Halbuki bu Mübarek Büyüklerimizin hemen hemen tamamı Çin Cellatlarının elinde veya Çin Casuslarının kanlı elleri ile öldürülmüşlerdir. Bu aziz Şehit önderlerimiz Cunghua’nın birliği için değil, Doğu Türkistan’ın tam bağımsızlığı, Uygur Türklerinin özgürlüğü ve Milli Kültür ve medeniyetimizi “Büyük Cunghua Kültür ve Medeniyetinin” asimilasyon ve saldırılarından korumak için mücadele etmişlerdir.Bu büyüklerimizin amaç ve hedeflerini bu “Ünlü Şair,Yazar ve Aydın”larımız karanlık dünyalarının bir köşesinde birer ışık hüzmesi şeklinde de olsa elbette çok iyi bildiklerini tahmin etmek çok zor değil.
Çin medyası bu “Ünlü”lerin “Uygur Halkına Açık Mektubunu” bütün dünya dillerine tercüme ettirerek geniş şekilde propaganda yaparak yayınlamakta. Çin’in bu “Teşvikat = Propaganda” seferberliği hayret edilecek bir iş değil. Çünkü,Uygur Türkçesi ile konuşan ama,kalbi Çince atan ve boyunları “Maaş” sırtmağı=Tasması” ile çok iyi bağlanan bu “Saray Edipleri”nin böyle önemli bir yol ayırımında belki 1-2 kez “Ses verme” işine yarayacağı için bakıldıkları kesin bir gerçek.
Çinli Patronlarının önünde eğilmekten beli bükülmüş, dalkavukluktan dili bir birine yapışmış ve büyük bir saygı ve sükut içinde bin bir renge girerek tazim ve takla atan bu Dalkavuk ve Şarlatan Edipler , Uygur Halkına yazdığı ve “Biz imdi Sessiz Kalamayız !” cümleleri ile başlayan mektubunda,Uygurların önünde bütün haşmeti ile mağrur bir eda ile tepeden bakarak hakaret etmeyi “Kahramanlık”sanıyorlar.
Ey kendilerini “Ünlü Şair, Edip ve aydın” sanan Saray Hokkabaz ve Dalkavukları ; sen kendilerini birer “Kahraman” sanma !
Gerçek kahramanlar bir gün mutlaka şipirdatıp salladığın o “Nazik ve Güzel” kuyruklarını dibinden keser ve bir yerlerine koyarlar. Sen o zaman Kahramanlığın ne olduğunu çok iyi anlarsın !
Bu açık mektuba imza işini organize edenler, Uygurların yüzüne kara çalan Münafik ve Hainler olarak yakın tarihimizdeki lanetli yerini mutlaka alacaklar. Bu sözde “Ünlü”lerden, Uygur Yizalarındaki(Köylerindeki) sokak köpeklerinin gururu bunlardan kat kat fazladır.Hiç olmasa köy’ün Köpekleri mahallelerine yabancı birileri geldiği zaman sahibini uyarmak için ses verirler. Ama bu sözde “Ünlü”ler mahalleye kötü niyetle gelen Hırsızların önüne attığı birkaç kemik parçasına sevinerek hemen kuyruk sallarlar ve gelen hırsızın hemen hizmetine girererk sahibine ihanet ederler. Bu utanma yoksunu “Ünlü”ler hiç sıkılmadan “Uygur Kültür ve Medeniyetini Korumak”tan söz açarak Uygur halkına nasihat etmeye kalkışıyorlar !?
Ey sözde “ÜNLÜ”ler, sen Uygur kültür ve medeniyetini Urumçi’nin yüksek binalarında, Sahibinin tahsis ettiği küçücük dairendeki duvara astığın bir”Halı” veya diğer duvara astığın bir “ Dutar”mi sandın ? Halı ile Dutar’ın önünde yer sofrasına koyduğun sangza ile birlikte kadeh tokuşturduğunda veya Serhoş olduğunda “Ah Benim Milli Kültür ve Medeniyetim !” diyerek ağzından şölgeylerin(salyalarını) akıttığın için mi muhafaza edilmiş sandın ? Senler “Açık Mektub”unda “Nadan ve Cahil” diye tarif ederek hakaretler ederek aşağıladığın, Doğu Türkistan’ın kuş uçmaz ve kervan geçmez ücra köylerinde yaşayan ve “Medeniyet”’ın anlamını senin gibi izah etmeyen Kahraman Uygur halkı Uygur kültür ve medeniyetini korumaktadır. Bu Onurlu ve Şerefli Uygur Köylüleri(Yizalıkları) Uygur kültür ve medeniyetinin yıkılmaz Koruganı olarak ayni Tengritag dağlarının karlı zirveleri gibi başını gururla dik tutmaya çalışmakta.

Çinli İşgalcılar bu Uygur Kültür ve Mediniyetinden ibaret Mukaddes İstihkamı(Koruma Hattını) 150 yıldan beri bütün saldırılarına rağmen hala ele geçiremediği için hıncından deliye dönmüş durumda. Senlerin, tarihimizin böyle önemli bir yol ayırımında Uygur kültür ve medeniyetini korumak bir yana,Abdulkadir Damollam,Lütfullah Muttalip,Abdulhalik Uygur, Nimşehit Armiye Damollam gibi büyüklerimizi Uygur Kültür ve medeniyetinden ibaret bu ateş korunu söndürmek için “Yangın Söndürme Aleti” olarak kullanmayı çalışmanı tarih hiç affetmez. Uygur Türkleri ise bu hiyanetleri hiçbir zaman affetmeyecektir.
Uygur Halkı bundan sonra bu Satkınların kitaplarını almamalıdır. Eğer onların kitaplarını alırlarsa şehitlerimizin mübarek ruhlarına ihanet etmiş olurlar. Bu Münafik ve Hainlerin Allah Taala’ya, Mübarek İslam Dinimize, Milli hayatımıza kat kat nüfuz etmiş İslam ve iman kokan, ecdatlarımızın emaneti örf adet,gelenek ve göreneklerimize hiç te ihtiyacı yoktur. Bunun için bu Hainler öldüğünde cenaze namazına gidilmemesi ve namazının kılınmaması ve dışlanmaları, Uygur Müslümanları için istikametini ve duruşunu belirleyen ve onun ölçümünü yapan bir prensip meselesi olmalıdır, diye düşünüydrum.

Kendilerini “ÜNLÜ”ler sanan bu vatan hainler ile Milletini satmaya yeltenen bu yaratıklar, Çinli Patronlarına birer açık ve kapalı mektup yazarak Uygur halkının derdini, onlara yapılmakta olan baskı zulüm ve işkencelerin bir nebze olsun hafifletilmesi için şimdiye kadar bir öneri sunabildiler mi ? Senlerde bu cesaret ve onur var mıdır?
Doğu Türkistan’ı işgal eden Çin Ordusunun kovalayarak yakaladığı yerde katlettiği ve cesedinin nereye gömüldüğü dahi bilinmeyen , Çin zindanlarında dini,vatanı ve milleti için insanoğlunun dayanamayacağı ve akıl almaz Çin işkencelerine tabi tutulan, Uniformalı haydutlardan kaçarak ıssız çöllerde, dağ eteklerinde aç susuz saklanmak zorunda kalan kahraman Oğullarımıza,kızlarımıza,kendilerine “Uygur Ziyalısı” zanneden bu insan Müseveddelerinin kirli ağızları ile hakaret etmeye hakları var mıdır ? Bunlar zannediyorlar ki,şimdiye kadar olduğu gibi biz bu Uygurları ne kadar aşağılarsak ve hakaret etsek bize hiç şekilde tepki vermezler ve bir şey yapamazlar diye mi düşünüyorlar ?
“Bu “Ünlü”ler konuşmalarında ve açık mektuplarında Uygur Fedailer için “Bunları Hiçbir Zaman Affetmeyeceğiz.” Demektedirler.
Ey kendilerini “Ünlü” zanneden Onursuzlar ! Sizin ayağına paspas olarak kuyruk salladığınız ve dalkavukluk yaptığınız İşgalcı Kızıl Çin Ordusu’nun Zırhlılarına,Tanklarına,Makinalı Tüfek ve son model silahlarına karşı bıçak ve sapalarla karşı koymaya çalışarak dünya Rekorları kıran Kahraman Fedai’lerimizi mi affetmeyeceksiniz ? Onları affetmemeniz pek önemli değildir ! Onların sizi affedip-affetmeyecekleri konusunda bilginiz var mı ? Bir gün bilinmeyen bir yer ve beklenmeyen bir zaman’da gebertilip, Leşlerinizin üzerine “Vatanına ve Milletine ihanet eden Hainlerinin Sonu Böyle Olur ! ” yazılı bir not iliştirildiğinde, evlatlarınız nasıl sokağa çıkarlar acaba ? Halkın yüzüne nasıl bakabilecekler ? Bunları düşündünüz ve hiç aklınıza getirebildiniz mi ?